Κοιμωμένη του Χαλεπά (άρθρο στην Εφημερίδα Έθνος, 19 Νοεμβρίου 2017)

0
418

Κοιμωμένη του Χαλεπά ,Κίμωλος

ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ ΤΟΥ ΧΑΛΕΠΑ ( ΣΟΦΙΑ ΑΦΕΝΤΑΚΗ )

Η Σοφία Αφεντάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1856. Μεγάλο διάστημα της ζωής της το πέρναγε στην Κίμωλο με τον κόσμο του νησιού να κάνει αναφορές στην ομορφιά της, αλλά και να την αγαπά για την καλοσύνη της, την ευγένεια της και τον αδαμάντινο χαρακτήρα της.

Στις 17 Δεκεμβρίου 1873, η πλούσια και επιφανής οικογένεια Αφεντάκη από την Κίμωλο, βιώνει την απώλεια του νεαρού κοριτσιού. Η δεκαεπτάχρονη τότε Σοφία Αφεντάκη κόρη του Κωνσταντίνου Αφεντάκη και ανιψιά του Γεωργίου Οικ. Αφεντάκη, πεθαίνει στην Αθήνα όπου βρίσκεται εγκατεστημένη η ευρύτερη οικογένεια, χτυπημένη από την μάστιγα της εποχής εκείνης.

Η θλίψη στην οικογένεια, απερίγραπτη. Ο θείος της, ο Μεγάλος Ευεργέτης Γεώργιος Νικολάου Οικονόμου Αφεντάκης, παραγγέλνει στον περίφημο Τήνιο γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά να φιλοτεχνήσει ένα ταφικό μνημείο για την όμορφη κόρη. Το θλιβερό αυτό γεγονός του πρόωρου θανάτου της νεαρής Αφεντάκη, στάθηκε η αφορμή για την δημιουργία του τρίτου κατά σειρά αριστουργήματος του Χαλεπά και ίσως του πιο αναγνωρισμένου νεοελληνικού αγάλματος, αυτό της “ Kοιμωμένης του Χαλεπά”.

Η κοιμωμένη του Χαλεπά

Το άγαλμα “της κοιμωμένης” αναπαριστά την Σοφία Αφεντάκη σε λευκό μάρμαρο ξαπλωμένη ολόσωμη,  σε ένα ανάκλιντρο, επάνω σε τσαλακωμένα σεντόνια. Το κεφάλι της γέρνει απαλά στο πλούσια διακοσμημένο με κεντήματα μαξιλάρι κρατώντας έναν σταυρό στο ένα χέρι, ενώ το άλλο της χέρι πέφτει απαλά στα σεντόνια με το ένα της πόδι να είναι ελαφρά ανασηκωμένο. Ουσιαστικά φιλοτεχνεί το ολόσωμο πορτραίτο μιας ζωντανής κοπέλας που έχει μόλις αποκοιμηθεί.

Το άγαλμα “ Της Κοιμωμένης του Χαλεπά ”παραμένει μέχρι και σήμερα στον τάφο της οικογένειας, στο Πρώτο Νεκροταφείο των Αθηνών.

 

Γιαννούλης Χαλεπάς

Ο Γιαννούλης Χαλεπάς γεννήθηκε στον Πύργο της Τήνου στις 14 Αυγούστου 1851 και ήταν γόνος οικογένειας φημισμένων Τηνίων μαρμαρογλυπτών. Ο πατέρας του, Ιωάννης και ο θείος του είχαν μεγάλη οικογενειακή επιχείρηση μαρμαρογλυπτικής με παραρτήματα στο Βουκουρέστι, την Σμύρνη και τονΠειραιά. Ο Γιαννούλης, ο μεγαλύτερος από τα πέντε αδέλφια του, είχε έφεση στην μαρμαρογλυπτική και βοηθούσε τον πατέρα του στα έργα που ετοίμαζε ο τελευταίος για διάφορες εκκλησίες. Οι γονείς του τον προόριζαν για έμπορο, αλλά ο ίδιος τελικά αποφάσισε να σπουδάσει γλυπτική.

Από το 1869 έως το1872, μαθήτευσε στο Σχολείον των Τεχνών (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών), με δάσκαλο τον Λεωνίδα Δρόση. Το 1873 έφυγε για το Μόναχο με υποτροφία του Πανελληνίου Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, για να συνεχίσει τις σπουδές του στην εκεί Ακαδημία Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον Μαξ φον Βίντμαν (Max von Windmann). Κατά την διάρκεια της παραμονής του στο Μόναχο, εξέθεσε τα έργα του Το παραμύθι της Πεντάμορφης και Σάτυρος που παίζει με τον Έρωτα, για τα οποία και βραβεύθηκε. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα, στις 15 Σεπτεμβρίου 1938.

Πηγή: http://www.afentakeio.gr/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%AC/

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.