Ο Νίκος Ψύλλης ήταν ένας κοντινός μας άνθρωπος που έφυγε ξαφνικά και απροσδόκητα από την ζωή πριν από λίγες μέρες βυθίζοντας μας στην θλίψη. Δεν καταγόταν από την Κίμωλο αλλά την αγάπησε πραγματικά. Ο φωτογραφικός του φακός μετέτρεψε την εξ αγχιστείας σχέση του με το νησί μας, σε σχέση ψυχής ακατάλυτη στο πέρασμα του χρόνου.
Χρόνια και χρόνια φωτογράφιζε το νησί χωρίς να εστιάζει στα εύκολα τα βολικά και τα δημοφιλή. Εκείνο που τον μαγνήτιζε πραγματικά ήταν η άλλη Κίμωλος η άγνωστη, η κρυμμένη από τα μάτια των πολλών. Εκεί που χτύπαγε η καρδιά της κι ακουγότανε μέσα από θροϊσματα του αέρα, παφλασμούς των κυμάτων και τιτιβίσματα πουλιών ο ήχος της ψυχής της.
Τα μονοπάτια, οι ξερολιθιές, τα κύματα, οι εποχές όπως καθρεφτίζονταν χρωματικά στο ανάγλυφο του νησιού … κέρδισαν μια ανεξίτηλη θέση στις πόζες του φακού του. Νοιώθουμε πραγματικά πως ήταν ανάμεσα σ’ αυτούς μας μπόλιασαν την αγάπη για την άλλη Κίμωλο την άγνωστη και συνάμα πανέμορφη.
Με άροτρο την φωτογραφική του μηχανή, κατά κάποιο τρόπο συγκαταλέγεται κι ο Νίκος σ’ αυτούς που σπείρανε την ιδέα για να δημιουργηθούν οι Κιμωλίστες. Ο σπόρος φύτρωσε, μεγάλωσε κι η δική σας η αποδοχή στις προσπάθειες και τις δράσεις μας έδειξε πως η επιλογή αυτή ήταν πραγματικά αναγκαία, ανοίγοντας ένα δρόμο που μας επιτρέπει να δούμε την άλλη Κίμωλο με άλλα μάτια.
Καλό παράδεισο Νίκο.
