Ανατολή από τα Χαλάσματα
Έστεκε κοντά στους
γκρεμισμένους μύλους.
Καρτερικά περίμενε τον
ήλιο να φανεί.
Όταν ξεπρόβαλε του
χάρισε απλόχερα τις
πιο χρυσές του ακτίδες.
Τα σύννεφα στη
νηφάλια σιωπή τ’
ουρανού
μια καθρεφτίζονταν στα
νερά του απόβροχου
μια γίνονταν μακρινή
ξενιτιά.
Τα χαλάσματα
άνεμη πνοή φιλούν
τις Ανατολές.
Ο λογισμός
παρέα μ’ένα σπουργίτι
φτερούγιζε πάνω από
την Αγ. Παρασκεύη.
Ένας δυνατός Βοριάς
σήμανε τη μπρούτζινη
καμπάνα.
Πιστοί εκείνα τα
μοναχικά αερικά
που ζούσαν στο παρόν
στο παρελθόν των
εγκαταλελειμμένων
κτισμάτων.
Στα αλώνια θερίζουν
πια τους άκαμπτους
χρόνους.
Άνθισαν οι Αιώνιες.
Μαζί κι οι αναμνήσεις.
Ψυχής χρώματα
μπλε,άσπρο και ασημί.
Καμβάς Αιγαίου.
Haibun Ιωάννα Ζώρζου 20/04/2020
